Ik ben Aukje.
Ik heb mij verdiept in theosofie.
Esoterische wijsbegeerte.
Dat is de gouden draad van mijn leven.
Mijn ex-partner kwam ermee.
Hij was erg bezig met de zin van het leven.
In de theosofie heb ik antwoorden gevonden.
Dat er structuur zit in het leven.
In het universum.
Een hiërarchie.
Terugkerende processen.
Eeuwigdurend leven.
Het houdt nooit op.
Altijd nieuwe vergezichten.
Ik vind het prettig om dat te weten,
dat er nooit een einde komt aan je ontwikkeling.
Ooit wordt mijn lichaam een planeet.
Dat duurt nog ionen.
Nu is het allemaal best naar.
Het leven is niet per se leuk.
Als je weet dat dat in een verre toekomst voorbij gaat,
dan is het makkelijker te dragen.
Ik heb verschillende tatoeages.
Die met het maantje bovenop is het mannelijke,
en die andere het symbool voor de vrouw.
Dit is Mercurius.
De staf van Hermes.
Ik heb ze heel bewust gekozen.
Het begon met deze: de drie quetra.
Omdat ik drie kinderen heb,
en drie is een mooi getal.
Dit zijn de drie Hebreeuwse moederletters.
Dit is een zwaantje, die staat voor nieuwe wegen.
Deze heb ik zelf verzonnen.
Dit is het teken van zwavel.
Dit is een rune, ter bescherming.
En dit geloof, hoop en liefde.
Hier heb ik de Ouroboros,
de slang die in zijn eigen staart bijt,
het teken van eeuwigheid.
Met een X in het midden, ook een rune, die staat voor vriendschap.
Vriendschap zou eigenlijk voor altijd moeten zijn.
Bloed, zweet en tranen heeft die gekost.
Zo’n pijn.
Ik zeg wel eens tegen mijn kinderen:
als ik dood ben, moet je het er maar afhalen
en er een leuke mand van maken.
(Opgetekend bij Aktiegroep Het Oude Westen op 6 juni 2018)
Zelfportretten van het Oude Westen 