Krachtvrouwen

Ik ben Amina.
Moeder van zeven kinderen.
En één van mijn ex-man
– ik heb acht kinderen.

Ik woon in de wijk.
Ben actief bewoner.
Ik krijg energie van de wijk.
Ik woon er nu 22 jaar.
Ik voel me hier thuis.
Ik wil nooit meer weg.
Ik wil hier wonen.

Ik heb een groot netwerk uitgebouwd.
Voor mij is iedereen even belangrijk.
Iedereen heeft talent,
liefde,
menselijkheid.
We ondersteunen elkaar.
En leren elke dag van elkaar.

Voor mij is het belangrijk dat vrouwen een rol spelen in de maatschappij.
De veiligheid in de wijk is de afgelopen jaren gegroeid,
omdat we elkaar beter hebben leren kennen.
Iedereen helpt elkaar.
Dat vind ik mooi.
We doen het vanuit ons hart.

Taal is niet altijd gemakkelijk,
maar we begrijpen elkaar.
Door te doen.
Dat is echt Rotterdams:
mouwen omhoog en hard werken.

Ik kom uit Somalië.
Vrouwen hebben daar geen macht, de man is de baas.
Scheiden is er taboe.
Je mag niet scheiden van je man.
Maar toch deed ik het.
Als het niet gaat, gaat het niet.

Het leven is zo mooi,
maar alleen als het je eigen leven is.
Niet als iemand anders het voor je bepaalt.

Mijn dochter leidt een heel vrij en leuk leven.
Ze gaat naar school, ze moet niks.
Ze hoeft niet op haar zestiende te trouwen.
Ik zeg haar soms: toen ik zestien was,
kreeg ik een koe en een paar kippen.
Als bruidsschat.
Gelukkig bestaat dat niet in Nederland.
Hier is er vrijheid.
Niet om te misbruiken,
maar om elkaar met respect te behandelen.

Ik heb nooit gestudeerd.
Ik ben analfabeet.
Maar toch heb ik een visie.
Ik had een droom en ben die gevolgd.
Ik heb niet opgegeven.
Het is niet makkelijk om een initiatief als de Krachtvrouwen te starten,
maar ik gaf niet op.

Dit is een vrij land,
je mag je mening geven
zonder bang te zijn dat je naar de gevangenis moet.
Alle vrouwen mogen stemmen.
Iedereen heeft power
maar je moet laten zien dat je er iets mee kan doen.

Hier in het Naai-atelier vinden mensen hun plek.
Ze voelen zich hier veilig,
en thuis.
Het is ons land, het is onze stad,
wij horen er bij.
Dat geeft ons kracht.

Ik vind: als je één vrouw kan helpen
om haar stem te laten horen,
dan heb je een heel gezin geholpen.

(Opgetekend bij Krachtvrouwen Naai-atelier op 22 juni 2018)