Liefste
Beste tante Anna
Beste mevrouw Bolk
Bedankt dat ik in uw wijk – het Oude Westen – mocht verdwalen.
Ik heb u nooit ontmoet,
en toch heb ik het gevoel dat ik u heb leren kennen.
Ik heb u gevonden in de vele gezichten van het Oude Westen.
De gezichten van de mensen die zich inzetten voor de wijk,
er iets van maken
met elkaar.
Mensen die net als u de boel een beetje in de gaten houden
en niet te beroerd zijn om er iets van te zeggen
wanneer er iets niet goed gaat.
Ze noemden u wel eens de directrice van de Gaffelstraat.
Niks ontging uw aandacht.
Vanuit uw raam, leunend over de vensterbank,
of vanop uw stoel,
hield u alles in de gaten.
Uw hart was met de wijk verbonden.
Vandaag zijn er veel harten, die in het ritme van het Oude Westen slaan.
Veel ogen die in het zeil houden.
Veel monden die in gesprek gaan.
Veel handen die verder werken aan wat u heeft ingezet.
Nergens ben ik zo welkom geheten als in het Oude Westen – in uw wijk.
Hier maakt het niet uit wie je bent,
waar je vandaan komt,
wat je uitgestoken hebt,
zolang je maar je best doet om er samen iets van te maken.
Dat je niet alleen komt halen, maar ook komt brengen.
Dat Rotterdamse “handen uit de mouwen”.
“Niet lullen maar poetsen”.
Zoals na de oorlog.
U heeft de stad in brand zien staan.
U weet hoe dat een leven tekent.
Hoe heeft het u getekend?
U was een sterke vrouw.
Een directrice ja.
Maar ook gul.
Al hoefden anderen dat niet te weten.
Heb uw naasten lief,
u belichaamde het gebod
en wist: liefde is soms streng zijn.
Dat een vrouw als u dan plots zo hulpbehoevend werd,
is bijna niet te geloven.
Maar ik durf dromen dat u er niets van heeft gemerkt.
Dat uw lichaam wel verdween,
maar u zelf in de achterkamer zat verstopt.
Want uw geest waart nog steeds door het Oude Westen.
In de tuin vonden we uw boom.
Bij de Aktiegroep uw dokter.
Ik had een lang en mooi gesprek met uw buurvrouw Alma
en ontmoette Solveig die nog bij uw kleinzoon in de klas zat.
Op onze tour ontmoetten we heel veel sterke vrouwen.
Mirjan van de Speeltuin,
Ilina van de Huiswerkklas,
Amina van het Naai-atelier,
Wafila, Bianca en Cora van De Leeuwenhoek,
Mieke van De Nieuwe Gaffel,
Joke van de Leeszaal,
Wilma van het Ruilpunt en de Wijktuin en de Aktiegroep
Petra van de Aktiegroep
Gülen van Pameijer,
Mandy en Joke van Galerie Atelier Herenplaats
Marja en Mariska bij Tuin De Bajonet,
en dat zijn echt nog maar een paar van alle namen.
Laat deze brief gerust een ode zijn
aan de sterke vrouwen van het Oude Westen
die ons welkom heetten
met gulle hand wat ze hebben delen
en met de andere hand
en het hart op de tong
de boel in goede banen leiden.
En ze doen dat samen.
Onzichtbaar met elkaar verbonden.
Volgens mij bent u dat, tante Anna.
Nog steeds de directrice die alles bij elkaar houdt.
Bedankt, tante Anna, dat we tijdelijk in uw Oude Westen mochten wonen.
Ik kan u verzekeren: u en uw boom leven voort in de verhalen.
U toornt hoog boven het Oude Westen uit
en ik weet zeker dat u van daarboven nog steeds alles in de gaten houdt.
En trots bent.
Het ga u goed.
Liefs
Brecht
& Hans
vanuit het Oude Westen
Zelfportretten van het Oude Westen 